باید رفت

 

وقتی چشمات دیگه اشکی برای ریختن نداشته با شه

وقتی دیگه قدرت فریاد زدنم نداشته باشی ......

وقتی دیگه هر چی دل تنگت خواسته باشه گفته باشی

 وقتی دیگه دفتر و قلم هم تنهات گذاشته با شن.

. وقتی از درون تمام وجودت یخ بزنه ...

. وقتی چشم از دنیا ببندی وآرزوی مرگ کنی


وقتی احساس می کنی دیگه هیچ کس تو رو درک نمی کنه

وقتی احساس کنی تنها ترین تنهای دنیا هستی

 ووقتی باد شمع نیمه سوخته اتاقتو خاموش کرد

چشمهایت را ببند و با تمام وجود از خدا بخواه که صدات کنه

باغبان در را باز کن من مرد گلچین نیستم

من خودم گل دارم و محتاج

....................

بی خیال خشکسالی!

فقط کمی زمزمه کن:

دارد باران می بارد...

...هیچ کس نمی داند

این همه رطوبت و زندگی

چگونه در چشم های امیدوارت

جاخوش کرده!

     

                                     نه!نرو!صبر کن

                                      قرارمان این نبود

                                      باید سکه بیندازیم

                                      اگر شیر آمد: تردید نکن که دوستت دارم

                                      اگر خط آمد: مطمئن باش که دوستدارت هستم

                                      ...صبر کن سکه بیندازیم

                                      اگر دوستت نداشتم ... آن وقت برو!

 

بالا خره راز زندگی را در یافتم

سه چیز است:

عشق، عشق، .. عشق!

                                         

                                       دارد باران می بارد

                                       به پاس این همه طراوت،

                                       لطفا یک دقیقه چترهایتان را ببندید!

 

هرگز باور نکردم

که بن بستی، ماسیده است

بر

سازه های زندگی

چه خوب صبوری کردم

و حالا ...

بالاخره باز شد:

این پنجره دیر هنگام!

                                            

                                     می بینی؟! همه چیز می گذرد:

                                     آب، ثانیه، روز، عمر ...

                                     اما

                                     عشق می ماند در: قلب من

                                     در: تار و پود این زندگی

 

بهترین یار

 

  

عاشق تنهایی ام که شدم فهمیدم

بهترین یار را جسته ام ........

یاری که

تنهایم نمیگذارد

و هیچ جا رد پایی از آن باقی نمیماند

نه بر سنگ فرشهای خانه ......

و نه بر کنج قلبی شکسته ........

تنهایی بی انتهایم همچون یاسمینهای خاطراتم

می پرستمت

 

امان از دوست

 مرا یکدم زدوستان دل جدا نیست       ولی صدحیف در دوستان وفا نیست